Kategorie dolegliwości: Dolegliwości ogólne

Opryszczka jest to bolesna pęcherzykowata zmiana, wywołana zakażeniem wirusem występującym w dwóch typach HSV-1 oraz HSV-2.

Większość osób, które są nosicielami wirusa nie jest tego świadoma, ponieważ wirus pozostaje w stanie uśpienia, nie wywołując objawów choroby. Typ HSV-1 wywołuje opryszczkę wargową, w której zmiany zlokalizowane są na wargach oraz w jamie ustnej.

Przyczyną uaktywnienia się patogenu może być:

• przemęczenie, stres,
• osłabienie organizmu,
• wyziębienie,
• niedożywienie,
• zakażenie bakteryjne,
• ekspozycja na światło UV.

Opryszczka wargowa objawia się bólem, świądem, uczuciem pieczenia i mrowienia. 

Powstaje stan zapalny, grudka, która zmienia się w pęcherzyk, a następnie w nadżerkę lub owrzodzenie.

Zabiegi fizykoterapii likwidują stan zapalny, działają przeciwbólowo, przyspieszają wychwytywanie tlenu przez tkanki, gojenie się ran, owrzodzeń oraz regenerację tkanki. 

Oparzenia to uszkodzenia tkanek głębokich spowodowane działaniem wysokiej temperatury.

W zależności od czasu działania, jak i wysokości temperatury działającej na organizm człowieka dochodzić może do uszkodzeń miejscowych lub ogólnoustrojowych. Klasyfikuje się oparzenia według 3-stopniowej sali, w zależności od głębokości uszkodzenia tkanek.

Zabiegi fizykoterapii umożliwiają zmniejszenie dolegliwości bólowych, działają przeciwzapalnie, zwiększają wychwytywanie tlenu przez tkanki, przyspieszają regenerację i odbudowę skóry, przyspieszają gojenie się ran, zapobiegają przed tworzeniem się bliznowców.

Możliwe objawy pojawiające się przy różnych stopniach oparzenia:

I stopień:

• zaczerwienienie skóry;
• niewielki obrzęk;
• bolesne pieczenie;
• oparzenie utrzymuje się zazwyczaj kilka dni oraz goi po złuszczeniu naskórka.

II stopień:

• zaczerwienienie skóry;
• obrzęk;
• pęcherze wypełnione żółtawym płynem surowiczym;
• ból;
• oparzenie utrzymuje się ok. 2 tygodni (może powstać blizna).

III stopień:

• uszkodzenie pełnej grubości skóry (czasem także tkanek głębokich lub kości)
• Tworzenie się białoszarych lub żółtych strupów
• Brak bólu – zachowane jest jedynie czucie głębokie (na w skutek uszkodzenia zakończeń nerwowych)

Egzostoza podpaznokciowa to łagodna narośl chrzęstno-kostna, która pojawia się na paliczku, pod paznokciem.

Narośl początkowo jest niewidoczna i nie wywołuje dolegliwości.

Z czasem, w miarę rozrostu guzka może pojawić się:

• ból nasilający się podczas chodzenia,
• deformacja płytki paznokcia,
• powiększenie obwodu palucha.

Przyczyny: 

• uraz;
• interwencja chirurgiczna w obrębie paznokcia;
• infekcja bakteryjna;
• infekcja wirusowa. 

• Egzostoza widoczna jest na zdjęciu RTG, narośl wycina się chirurgicznie. Zabiegi fizykoterapii likwidują stan zapalny, działają przeciwbólowo, przeciwobrzękowo, przyspieszają mikrokrążenie oraz regenerację tkanki.

Bóle mięśni mogą być objawem różnych chorób np. infekcji wirusowych; chorób ogólnoustrojowych. Najczęstszymi przyczynami są: urazy, przeciążenia, naciągnięcia mięśni. 

Nieleczone, przewlekłe bóle mięśni mogą być przyczyną schorzeń układu nerwowego  lub mogą doprowadzić do kontuzji np. naderwania mięśnia. Bóle mięśniowe możemy podzielić na ostre  i przewlekłe. Zazwyczaj w przypadku ostrego bólu nie jest wskazane ocieplanie bolesnego miejsca, gdyż może to doprowadzić do zaostrzenia stanu zapalnego i zwiększenia dolegliwości bólowych.

Rehabilitacja umożliwia szybki powrót do pełnej sprawności fizycznej – przyspiesza regenerację mięśni, zmniejsza napięcie mięśniowe, przyspiesza przepływ krwi i limfy, likwiduje stan zapalny i ma działanie przeciwbólowe.

Złamanie to przerwanie ciągłości kości powstające w efekcie działania siły przekraczającej wytrzymałość kości. Wyróżnia się złamanie zmęczeniowe, urazowe i patologiczne. 

Do złamania zmęczeniowego dochodzi w skutek wielu mikrourazów i powtarzających się przeciążeń. Narażeni są na nie sportowcy, najczęściej biegacze, lekkoatleci, triathloniści. Może być ono efektem zbyt intensywnego, źle prowadzonego treningu oraz braku odpowiedniej regeneracji po wysiłku. Złamanie patologiczne dotyczy chorobowo zmienionej tkanki, np. u osób chorujących na nowotwory lub osteoporozę, wówczas do złamania dochodzi w efekcie działania małej siły, nawet podczas niewielkiego uderzenia, upadku. 

Najczęstsze złamania: 

• złamanie szyjki kości udowej;
• złamanie kości ramiennej;
• złamanie kości przedramienia;
• złamanie kości goleni
• złamanie nasady dalszej kości promieniowej;
• złamania kości palców. 

Pole magnetyczne należy rozpocząć, gdy kończyna znajduje się jeszcze w gipsie. Pole magnetyczne przyspiesza zrost kostny, regenerację tkanek miękkich, ma działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe.

Po zdjęciu unieruchomienia celem fizykoterapii jest przywrócenie pełnej sprawności, odbudowa siły mięśniowej, zwiększenie ruchomości stawów, nauka poprawnego chodu i przywrócenie pełnej sprawności manualnej. 

Ból stawów to dokuczliwa, często występująca dolegliwość, dotycząca osób w każdym wieku. Jego źródłem mogą być nieprawidłowości pojawiające się w różnych elementach stawów, okolicznych strukturach np. ścięgnach, więzadłach, kaletce maziowej.

Ból stawów nie jest chorobą tylko objawem i może mieć wiele przyczyn: 

• urazy np. skręcenie, zwichnięcie;
• infekcje wirusowe np. grypa;
• infekcje bakteryjne np. rzeżączka;
• borelioza;
• zwyrodnienia stawów;
• choroby zapalne stawów np. RZS; 
• łuszczycowe zapalenie stawów;
• dna moczanowa;
• przeciążenia stawów spowodowane nadmierną aktywnością fizyczną (u sportowców np. biegaczy), do przeciążeń predysponuje również otyłość, nadwaga;
• nowotwory chrząstki, kości. 

Objawy towarzyszące bólowi stawów różnią się w zależności od ich przyczyny.

Do najczęstszych objawów należą:

• obrzęk okolicy stawów,
• zaczerwienienie,
• sztywność poranna,
• ocieplenie okolicy stawów,
• ograniczenie ruchomości. 

Toczący się proces zapalny w tkankach prowadzi do degeneracji (uszkodzenia stawu), dlatego ważne jest aby rozpocząć wczesną rehabilitację. Odpowiednio dobrana fizykoterapia umożliwia redukcje stanu zapalnego, zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawę zakresu ruchomości stawów i polepszenie komfortu życia. 

Trądzik pospolity jest to przewlekła choroba aparatu włosowo-łojowego, której towarzyszy wzmożone wydzielanie łoju przez gruczoły łojowe, czyli tzw. łojotok.

Ta dolegliwość charakteryzuje się występowaniem zaskórników otwartych i zamkniętych, grudek, krost, guzków, pseudocyst i torbieli ropnych umiejscowionych w okolicach łojotokowych (twarz, plecy). Trądzik w większości przypadków dotyczy osób młodych, u których zachodzą zmiany w układzie hormonalnym, a także m.in. osób pod wpływem stresu psychicznego oraz stosujących niektóre leki.

Przyczyny występowania trądziku:

• zwiększona produkcja łoju;
• zablokowanie aparatu włosowo-łojowego przez czop rogowy;
• kolonizacja przewodu wyprowadzającego przez bakterie Propionibacterium acnes;
• reakcja zapalna i immunologiczna;
• predyspozycje genetyczne;
• problemy hormonalne.

Leczenie trądziku opiera się głównie na farmakologii, jednak warto wdrożyć zabiegi fizykoterapii, które przyspieszają leczenie, wykazują działanie antybakteryjne, umożliwiają zmniejszenie blizny, redukuję stan zapalny. 

Nietrzymanie moczu dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Jest to mimowolne, niekontrolowane częściowe lub całkowite opróżnienie pęcherza moczowego. Nie jest to tylko przypadłość osób starszych, dotyczy również młodych kobiet, często pojawia się w skutek zmian hormonalnych po 40 roku życia, przy menopauzie, ale również u sportowców. 

Wyróżnia się różnie rodzaje nietrzymania moczu, między innymi: 

1. Wysiłkowe nietrzymanie moczu:

Wyciek moczu pojawia się podczas niewielkiego wysiłku fizycznego. Przy osłabionych mięśniach dna miednicy i niewydolności zwieraczy cewki moczowej dochodzi do wzrostu ciśnienia w jakie brzusznej podczas kichania, kaszlu, wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężkich przedmiotów. Do wystąpienia dolegliwości predysponuje: 

• menopauza;
• otyłość;
• choroby neurologiczne;
• poród;
• duża masa urodzeniowa dziecka; 
• infekcje dróg moczowych; 
• przeziębienie. 

2. Naglące nietrzymanie moczu:

Pojawia się na skutek niezależnych od woli skurczów mięśni pęcherza moczowego. Najczęstszym objawem jest bardzo silne parcie na mocz, które jest niewspółmierne do wypełnienia pęcherza moczowego, a także niekontrolowane oddawanie moczu. Przyczyną nadaktywności pęcherza mogą być: 

• infekcje układu moczowego;
• cukrzyca;
• choroba Parkinsona;
• choroba Alzheimera;
• SM;
• demencja starcza;
• przyjmowanie leków odwadniających. 

3. Nietrzymanie moczu z przepełnienia:

 Dolegliwość dotyczy głównie mężczyzn, u których dochodzi do przerostu gruczołu krokowego. Przerośnięty gruczoł krokowy uniemożliwia całkowite opróżnienie pęcherza podczas oddawania moczu. Napływające kolejne porcje moczu doprowadzają do przepełnienia pęcherza moczowego, a w efekcie do kropelkowego wydalania moczu. Do wystąpienia dolegliwości predysponuje:

• nadwaga; 
• siedzący tryb życia; 
• Wielogodzinne, wieloletnie prowadzenie samochodów;
• palenie papierosów; 
• częste zaparcia; 
• Infekcje układu moczowego; 
• tymczasowe osłabienie mięśni po operacji prostaty; 
• leki moczopędne.